2020-2021 სასწავლო წელი, საქართველოს საჯარო და კერძო სკოლებში დღეს დაიწყო. საკოორდინაციო საბჭოს გადაწყვეტილებით, ქვეყნის ზოგიერთ ქალაქსა და სოფელში სწავლა დისტანციურ რეჟიმში განახლდა. ეს არის პროცესი, რომელიც ქმნის და ხელმისაწვდომს ხდის სწავლას, როდესაც ინფორმაციის წყარო და მიმღები ერთმანეთისგან დროით, სივრცით ან ორივე შემთხვევაში დაშორებულნი არიან. რა სირთულეების წინაშე დააყენა მყისიერად შეცვლილმა რეალობამ მოსწავლეები და მშობლები? და რამდენად ეფექტურია სწავლა ონლაინ რეჟიმში?
ეს 8 წლის ელენეა. ბათუმის მეათე საჯარო სკოლის მოსწავლე. საზაფხულო არდადეგების დასრულებას და სწავლის განახლებას განსაკუთრებული ემოციებით ელოდა, თუმცა მეცადინეობა მერხის ნაცვლად კვლავ მობილური ტელეფონით მოუწევს.
კიდევ ერთი მოსწავლე, რომელიც 14 სექტემბერს განსაკუთრებულად ელოდა, ელისაბედ კახიძეა. მოზარდმა სკოლის კარებში დღეს ვირტუალურადაც ვერ შეაბიჯა. იმის გამო, პირველკლასელი მძიმე სოციალურ პირობებში იზრდება, დედამ დისტანციურ სწავლებაზე უარი თქვა. ეს იმიტომ, რომ მშობელს ინტერნეტის საფასურის გადახდის შესაძლებლობა არ აქვს.
რას ფიქრობენ მშობლები დისტანციურ სწავლებაზე? „მაცნეს“ მიერ სოციალურ ქსელში ჩატარებული გამოკითხვის შედეგად ირკვევა, რომ კომენტარების ავტორთა სრული უმრავლესობა ონლაინ გაკვეთილებს ფუჭად მიიჩნევს და მეთოდს არაფრის მომცემს უწოდებს.
ლევან გელიაშვილი ერთ ერთი მათგანია. მშობელი არეულ ცხრილებზე, ასევე მასწავლებლების არაკომპეტენტურობას უსვამს ხაზს:
პრობლემაზე ღიად საუბრობს მესამე სექტორის წარმომადგენელი. ფონ „იალქანის“ ხელმძღვანელი ამბობს, რომ მეთოდი ფუჭია. თიკო აბაშიძეს ამის დასტურად ციფრები მოჰყავს. მხოლოდ მისი ორგანიზაციაში 15-მა მოსწავლემ დისტანციურ რეჟიმში სწავლის გაგრძელება ვერ შეძლო.
ის ვინც განათლების ხარისხზე პასუხისმგებელი პირია, ამბობს, რომ პრიორიტეტი მოცემულ სიტუაციაში ადამიანების ჯანმრთელობის მდგომარეობაა.
რატომ ვერ უზრუნველო აჭარის განათლების სამინისტრომ პროცესის ხარვეზების გარეშე წარმართვა ან რატომ ვერ გაითვალისწინეს პირველკლასელთა ნაწილის სოციალური მდგომარეობა, რომლებსაც ინტერნეტთან წვდომა არ აქვს? „მაცნეს“ კითხვები ხაჯიშვილის უწყებამ უპასუხოდ დატოვა.
5
s
s
s