საზოგადოებრივი ტრანსპორტის გაჩერებით შექმნილი კრიზისი მოსახლეობაში. ადამიანები, რომლებაც სამსახური პანდემიაში შეინარჩუნეს, ხელფასი მგზავრობისთვის აღარ ჰყოფნით. დასაქმებულები გასამრჯელოს ფაქტობრივად ტაქსის მომსახურებაში იხდიან. რას ამბობენ ადამიანები, რომელბსაც საკუთარი მანქანა არ ჰყავთ და სამსახურში სიარულის ვალდებულება საზოგადოებრივ ტრანსპორტის მოძრაობის გარეშე აქვთ. სალომე უსტალიშვილი ესაუბრა მათ.
მაშინ, როცა კოვიდპანდემიის წყალობით, ადამიანებმა სამსახური დაკარგეს, სალომე იმ მცრე ჯგუფში აღმოჩნდა, რომელმაც სამუშაო ადგილი შეინარჩუნა. მაშინ ფიქრობდა, რომ ძალიან გაუმართლა. დღეს განწყობა სხვაგვარი აქვს. იმის გამო, რომ სზოგადოებრივი ტრანსპორტი გაჩერებულია, ქობულეთიდან ბათუმში, სამსახურში, ყოველ დღე, ტაქსით დადის. ამბობს, რომ ხელფასს, თითქმის სრულად, მგზავრობის მომსახურებაში ტოვებს. ფიქრობს, რომ თუ კი მგზავრთა გადაყვანა პირველი თებერვლიდან არ აღსდგება, სამსახურიდან წამოვა.
სალომეს მსგავსად, კიდევ ბევრი დასაქმებულია, რომლებიც ფიქრობენ, რომ სახლიდან მხოლოდ იმიტომ გადიან, რომ უბრალოდ დრო გაიყვანონს, რადგან მათი შემოსავალი მხოლოდ ტრანსპორტირების ხარჯს ფარავს. მით უფრო, გაზრდილი ტარიფების პირობებში. ეკატერინე მენაბდე, ამბობს, რომ სახელმწიფომ უნდა იფიქროს იმაზეც, საზოგადოებრივი ტრანსპორტის შეზღუდვა ადამიანებს სამსახურის დაკარგვის ფასად არ დაუჯდეთ.
საქართველოს მთავრობის დადგენილებით, კოვიდპანდემიის მეორე ტალღის შემდეგ, ქვეყანაში შეზღუდვების ნაწილის შემსუბუქება 16 იანვრიდან იგეგმებოდა. მათ შორის, იყო საზოგადოებრივი ტრანსპორტის მუშაობის აღდგენაც, თუმცა ვადა პირველ თებერვლამდე გახანგრძლივდა. ადამიანები ამბობენ, რომ თუ კი ტარიღი კიდევ გადაიწევს, ეს მათ უბრალოდ სამუშაო ადგილის შენარჩუნების შანსსაც წაართმევს.
აღდგება თუ არა ტრანსპორტის მოძრაობა პირველი თებერვლიდან, ეს კორონავირუსის გავრცელების სტატისტკაზეა დამოკიდებული.
47
s
s
s