ბათუმში კი მაღაზიები შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე პირებზე ადაპტირებული არ არის. სავაჭრო ობიექტებში შესვლისას შშმ პირებს ბარიერები ხვდებათ , რადგან მათ უმეტეს ნაწილს პანდუსები არ აქვს. რატომ არ ითვალისწინებენ მეწარმეები სპეციალური საჭიროებების მქონე პირებს ანუ რატომ აქვს დაბალი სოციალური პასუხისმგებლობა ბიზნესს? გულნარა ლეფსაია გიამბობთ
ჩვენი ექსპერიმენტის შედეგად, აღმოჩნდა, რომ ბათუმში, ტანსაცმელების მაღაზიები ძირითადად არადაპტირებულია. შენობების დიდ ნაწილს პანდუსი არ გააჩნია. ამის გამო, ნოდარ ქარცივაძე ობიექტში შეღწევას ვერ ახერხებს.
იმ შემთხვევაში კი, თუ ეტლით მოსარგებლე მაღაზიაში შესვლას შეძლებს, ტანსაცმლის შესაძენად მაინც რიგ ბარიერებს აწყდება. მიიჩნევს, რომ პრობლემას კანონის აღსრულებასთან ერთად, ბიზნესის სოციალური პასუხისმგებლობის დაბალი დონე წარმოადგენს.
ორგანიზაციაში კი, სადაც შშმ პირების საჭიროებებზე მუშაობენ, ფიქრობენ, რომ პრობლემა სამოქალაქო ცნობიერების კუთხით არსებობს. ,,ცვლილებები თანაბარი უფლებებისთვის“ წარმომადგენლის თქმით, გამოწვევად რჩება კონსულტანტების დამოკიდებულება. ნინო ჩხაიძე მიჩნევს, რომ შესაბამის უწყებების მხრიდან მონიტორინგიც უნდა გაძლიერდეს.
მონიტორინგის გაძლიერების საჭიროებაზე საუბრობს აჭარის უმაღლესი საბჭოს ადამიანის უფლებათა დაცვის კომიტეტის თავმჯდომარე. ამ კონტექსტში კი ცოტნე ანანიძე თვითმმართველობის როლზე ამახვილებს ყურადღებას.
საქართველოს მთავრობის 2014 წლის 6 იანვრის დადგენილებით, აშენებული და მშენებარე საზოგადოებრივი დანიშნულების ობიექტები, დადგენილების ამოქმედებიდან 5 წლის შემდეგ, ტექნიკური რეგლამენტის მოთხოვნებათან შესაბამისობაში უნდა იყოს. ამის მიუხედავდ, საკითხი კვლავ გადაუჭრელია.
5
s
s
s