რამდენად რთულია ცხოვრება საპენსიო ასაკში? რისთვის იყენებენ პენსიონერები მათთვის გამოყოფილ 220 ლარს? და როგორ აფასებენ მოქალაქეები სახელმწიფო პოლიტიკას მოხუცების მიმართ? ხატია გოგრაჭაძის სიუჟეტს მთავარ გამოშვებაში ნახავთ.
80 წლის ნინა ბებო გვიყვება, რომ პენსია, რომელიც 220 ლარს შეადგენს წამლებისთვის არ ემეტება. ფინანსური სიდუხჭირიდან გამომდინარე, სამედიცინო დაწესებულებისთვის დროულად არ მიმართვის გამო, გაუსაძლისი თავის ტკივილები, ქრონიკულ ცერებროვასკულურ დაავადებაში გადაიზარდა. მედიკამენტებისთვის ყოველთვიურად 200 ლარი ესაჭიროება, თუმცა თვლის, რომ როცა ოჯახში საკვები არაა, ეს მეორე ხარისხოვანია.
79 წლის ზაირა ბარამიძე 35 წელი საბავშვო ბაღში აღმზრდელად მუშაობდა. ამბობს, რომ პენსიონერი მხოლოდ ოჯახშია დაფასებული და სახელმწიფო ამ კატეგორიის ადამიანების მიმართ ინტერესს არ იჩენს. სახელმწიფო პენსია კი, რომელსაც ყოველთვიურად ღებულობს კომუნალური გადასახადებისთვის არ ჰყოფნის.
მოქალაქეები ფიქრობენ, რომ სახელმწიფო პოლიტიკა პენსიონერების მიმართ უუნარო და არაეფექტურია. საზოგადოების უმეტესობა თვლის, რომ მუდმივად მომატებულ პენსიაზე აპელირება, იმ ფონზე როცა მედიკამენტებისა და ყოველდღიური საჭიროების სურსათის ფასი მუდმივად იზრდება, არასწორია.
რამდენად რთულია ცხოვრება საპენსიო ასაკში და გრძნობენ თუ არა მოხუცები სახელმწიფოსგან ხელშეწყობას? კითხვაზე გვპასუხობენ, რომ ამ მხრივ მხოლოდ ჯანდაცვის პოლიტიკის ხსენება შეუძლიათ, რომელიც ხშირ შემთხვევაში, მათივე თქმით, არაეფექტურია.
3
s
s
s