ხელისუფლება შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირებს აიგნორებს. ეს კი განსაკუთრებით კორონა პანდემიის პირობებში გამოჩნდა.პრობლემაზე თავად ის ადამიანები საუბრობენ, რომლებიც, ანტიკრიზული გეგმის მიღმა აღმჩნდნენ და 300 ლარიანი დახმარებაც ვერ მიიღეს. ამ მიმართულებით მომუშავე ორგანიზაციებში ამბობენ, რომ მთავარი პრობლემა საკანონმდებლო ბაზაა, რომელიც შშმ პირებს სამუშაოს ხელმისაწვდომობას უზღუდავს.
საქართველოში მოქმედი კანონმდებლობა და პრაქტიკა, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირების, შრომის ბაზარზე სათანადოდ ჩართვას რომ ვერ უზრუნველყოფს, ეს მუდმივი და საკმაოდ მწვავე პრობლემაა, თუმცა მისი მასშტაბურობა კიდევ უფო კორონავირუსის პანდემიისას გამოჩნდა.
პირველი, რაც შშმ პირებისთვის თავლშისაცემი გახდა, სახელმწიფოს ანტიკრიზისული გეგმა იყო, სადაც მოწყვლადი ჯგუფი გათვალისწინებული, არცერთ ეტაპზე ჰყოლია. ორგანიზაციები, რომლებიც შშმ პირების უფლებების დასაცავად იბრძვიან, აღნიშნავენ, რომ ხელისუფლებას, იგნორის ნაცვლად, მათთვის განსაკუთრებული შეთავაზებები ჰქონოდა.
"შშმ პირთა ეკონომიკური გაძლიერების სააგენტოში" აღნიშნავენ, რომ სახელმწიფო პროგრამების ბენეფიციართა მხოლოდ 5 პროცენტია დასაქმებული. თვითდასაქმებულ შშმ პირებს კი ზუსტად იგივე შეღავათები შეეხოთ, როგორც სხვა დანარჩენებს, რაც დეა ერემაშვილის შეფასებით, სახელმწიფოს გულგრილობაზე მიუთითებს.
დასაქმების კუთხით, შშმ პირთა გამოწვევებზე მუდმივად საუბრობენ "ადამიანის სწავლებისა და მონიტორინგის ცენტრში". აქ, ყურადღებას, როგორც სამუშაოს ხელმისაწვდომობის, ისე ადაპტირების ნაწილზე ამახვილებენ და აცხადებენ, რომ სახელმწიფოს უპირველესი ამოცანა, ისეთი საკანონმდებლო ბაზის შექმნა უნდა გახდეს, რაც შრომით ურთიერთობებში არსებულ ბარიერებს შეამცირებს.
სამოქალაქო სექტორში აცხადებენ, რომ სახელმწიფო არც სტატისტიკას აწარმოებს, რითაც თვალსაჩინო იქნება სურათი, რამდენი შშმ პირი ყავს დასაქმებული ქვეყანს საჯარო თუ კერძო სეტორში, ან რამდენია მათგან თვითდასაქმებული.
70
s
s
s