3 მარტი სმენაზე ზრუნვის დღეა. როგორია იყო სმენადაქვეითებული და ცხოვრობდე საქართველოში? არაადაპტირებული გარემო და არასაკმარისი რაოდენობის სპეცსასწავლებელები - ეს ყველაფერი არ არის. როგორც აღმოჩნდა, ჩვენი ქვეყანა წლიდან წლამდე ვერც იმას ახერხებს, რომ საზოგადოებრივ ორგანიზაციებში ჟესტური ენის სპეციალისტის ყოლა სავალდებულო გახადოს. უფრო მეტიც, არც სტატისკა აქვს წარმოებული, ანუ არ ვიცით რამდენი ასეთი ადამიანი ცხოვრობს ქვეყანაში.
ცირა, დღეს 17 წლისა. სმენის პრობლემა რომ ჰქონდა, დედამ 6 თვის ასაკში შეატყო. იგი ბგერებს არ წარმოთქვამდა, ხმაურზე არ რეაგირებდა. მკურნალობით, შედეგი ვერ მიიღეს. ბავშვს სპეციალური აპარატი სჭირდებოდა, რომლის შეძენა, ბევრისთვის დღესაც ფუფუნებაა. ფულადი რესურსი, ბევრი ბრძოლის შემდეგ, სახელმწიფოსგან მხოლოდ მაშინ მიიღო, როცა ცირა უკვე შვიდი წლის იყო და დაქვეითებული სმენის გამო, სკოლაში ვერ წავიდა.
სმენადაქვეითებული ადამიანებისთვის, სახელწმიფომ, სპეციალური პროგრამა რამდენიმე წლის წინ შეიმუშვა. ჯანდაცვის სამინისტრო, ბენეფიციარს, სმენის აპარატით უზრუნველყოფს, თუ კი იგი არის შშმ პირი. კოხლეარული იმპლანტით უზრუნველყოფს აბსოლუტური სიყრუის მქონე ექვს წლამდე ბავშვს ან ნებისმიერ პირს, რომელსაც იმპლანტი ესაჭიროება.
სმენის არმქონე და სმენადაქვეითებული პირებისთვის ადაპტირებულ გარემოს, სახელმწიფო რომ ვერა და ვერ ქმნის, არასამთავრობო სექტორის და საჭიროების მქონე ადამიანების კრიტიკის საგანი მუდმივად ხდება. სახელმწიფოს, მუდმივად ახსენებენ იმის თაობაზეც, რომ რეგიონში არ არის სპეციალური სააღმზრდელო თუ საგანმანათლებლო დაწესებულებები. სახელმწიფომ, დღემდე ვერ დანერგა ჟესტური ენის თარჯიმნის ვალდებუელბა ბანკებში, კლინიკებსა და სხვა საზოგადოებრივ დაწესებულებებში.
მსოფლიო ჯანდაცვის ორგანიზაციამ, 2007 წელს, 3 მარტი სმენაზე ზრუნვის დღედ გამოცხადა. ხოლო 2016 წლიდან მას სმენის მსოფლიო დღე დაერქვა. საქართველოში სმენადაქვეითებულ ბავშვთა მხოლოდ ორი სკოლაა, ერთი თბილისში, ხოლო მეორე ქუთაისში მოქმედებს. თბილიშში არის, ერთი ბაგა-ბაღიც.
87
s
s
s