პალიატიური დახმარება, თანამედროვე ჯანდაცვის ერთ-ერთი გამოწვევაა. ეს გულისხმობს ისეთი პაციენტის მართვას, რომლის განკურნებაც შეუძლებელია. პალიატიური პაციენტის მოვლა, მოიცავს ტკივილის დაამებას, ფსიქოლოგიურ, სოციალურ და სულიერ მხარდაჭერას. როგორც დაავადებული პირის, ისე მისი ოჯახის წევრების ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებას. აჭარაში, პალიატიურ პაციენტებს, კლინიკა მედცენტრი იღებს. სამედიცინო დაწესებულებას ასეთი ცხრა საწოლი ჰქონდა. აღმოჩნდა, რომ მათი ნაწილი ახლა კოვიდ პაციენტებს ემსახურება, პალიატიური პაციენტებისთვის კი სერვისი ფაქტობრივად აღარ დარჩა. მიზერულია მათთვის სახელმწიფოს მიერ გაღებული ფინანსური შეღავათიც.
წელიწადში აჭარის მასშტაბით საშუალოდ 500 ონკოლოგიური პაციენტი იღუპება. მათგან 100-მდე ადამიანს პალიატიური მზრუნველობა სჭირდება. მკურნალობის ეს ფორმა, დაავადებულის სიმპტომების მართვასა და მისი ტკივილების შემსუბუქებისკენ მიმართული სამედიცინო ჩარევებს გულისხმობს. მიუხედავად ამ სტატისტიკისა, აჭარაში, მსგავსი მიმართულება, მხოლოდ, ერთი სამედიცინო დაწესებულებაშია. სადაც, მხოლოდ, 9 სწოლია გათვლილი. პანდემიის პირობებში კი, მათი ნაწილი კოვიდპაციენტებისთვისაა განსაზღვრული.
იმის გამო, რომ სპეციალური პაციენტებისთვის განკუთვნილ სერვისებს სახელმწიფოს მხრიდან დაბალი დაფინანსება აქვთ, ხშირად, კლინიკები, მსგავსი ტიპის სერვისების მიწოდებაზე უარს ამბობენ. ამ გარემოებიდან გამომდინარე, მსგავსი პროფილის ექიმებისა და ექთნების დეფიციტიც არსებობს. რეგიონში არსებულ სერვისებზე ხელმისაწვდომობის პრობლემებზე საუბრობენ ოპოზიციაშიც. უმთავრეს გამოსავლად დაფინანსების ზრდას ასახელებენ. ლევან ანთაძე ამბობს, რომ აქცენტი შინ მოვლასა და ამბულატორიულ კომპონენტზე უნდა გაკეთდეს.
აჭარაში არსებული პროტოკოლი, რომ საკმარისი არ არის მძიმე პაციენტების პალიატიურ მზრუნველობასთან დაკავშირებით, „ფონდ ღია საზოგადოება - საქართველოს“ მიერ ჩატარებულ კვლევაშიც იკვეთება. ირკვევა, რომ გარდა საწოლების მწირი რაოდენობისა, ბინაზე მომსახურეობა, ქვეყნის მასშტაბით, 76 მუნიციპალტეტიდან მხოლოდ, 6-შია ხელმისაწვდომი. აღნიშნულია, ისიც, რომ პალიატიური მზრუნჯველობის არსებობის შესახებ, მოსახლეობაში, ინფორმაციის დეფიციტია.
რა სერვისები მიეწოდებათ მსგავსი საჭიროების მქონე პაციენტებს? კითხვით აჭარის უმაღლესი საბჭოს ჯანდაცვის კომიტეტის თავმჯდომარეს მივმართეთ. ილია ვერძაძე, ამ მიართულებით ჩატარებულ კვლევაში გამოკვეთილი პრობლემების მიუხედავად, საპირისპიროს ამტკიცებს. განმარტავს, რომ ამ კუთხით რეგიონში მდგომარეობა მართვადია. დეპუტატი ვერ გვისახელებს, მუშაობენ თუ არა პალიატიური მკურნალობის პროტოკოლის გაუმჯობესებაზე? მას პროგრამებისა და დაფინანსების შესახებ კითხვებზე პასუხები არ აქვს.
პალიატიური მზრუნველობის სახელმწიფო პროგრამა საქართველოში 2004 წლიდან მოქმედებს. ერთი პირის დაფინანსება, მხოლოდ, 75 ლარს შეადგენს. შინ ზრუნვაზე კი, სახელმწიფოს მხრიდან, სულ რაღაც, 11 ლარია გათვლილი.
77
s
s
s